Εχει ενδιαφέρον να μάθουμε τη στάση που είχαν οι χριστιανοί του 2ου αιώνα, δηλαδή μόλις μία γενιά μετά το θάνατο των Αποστόλων, στο θέμα της στράτευσης. Άραγε ποιά ήταν;

Την απάντηση μας την δίνουν τρεις αρχαίοι χριστιανοί Απολογητές: ο Ιουστίνος ο Μάρτυρας, ο Τερτυλλιανός και ο Ωριγένης. Αξιοσημείωτο είναι πως, όπως οι ίδιοι αναφέρουν, δεν εκφράζουν μόνο την προσωπική τους άποψη, αλλά και τη γενική στάση των πιστών του 2ου αι. Ο Ιουστίνος γράφει σχετικά: “Οι άλλοτε αλληλοφόνοι όχι μόνο δεν πολεμούμε τούς εχθρούς, αλλά πεθαίνουμε ευχαρίστως ομολογώντας τον Χριστό για να μην ψευστούμε και εξαπατήσουμε τούς εξεταστές μας” (ΑΠΟΛΟΓΙΑ Α, κεφ.39). Και αλλού: “Και εμείς, οι γεμάτοι πόλεμο και αλληλοφονία και κάθε κακία, μεταβάλαμε σε όλη τη γη τα πολεμικά όργανα, τις μάχαιρες, σε άροτρα και τις λόγχες σε γεωργικά εργαλεία “ (ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣ ΤΡΥΦΩΝΑ 110:3).

Σύμφωνα με το βιβλίο “ΚΟΣΜΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ” του (Μητροπολίτη Σιατίστης) Αντωνίου Κόμπου , ο Τερτυλλιανός στο έργο του DE CORONA λέει ότι “η επιτέλεσις της στρατιωτικής υπηρεσίας είναι ασυμβίβαστος προς την χριστιανικήν πίστιν”. Στο έργο του DE IDOLOLATRIA διδάσκει ότι δεν αρκεί η αποφυγή της λατρείας των ειδώλων, αλλ’ ότι παρά των Χριστιανών απαιτείται η αποφυγή παροχής πάσης πολιτικής και στρατιωτικής υπηρεσίας. Στο ίδιο βιβλίο αναφέρεται ότι ο Ωριγένης στο ΚΑΤΑ ΚΕΛΣΟΥ (8: LXXIII), ευρίσκει ορθήν την έναντι του κράτους παρά των τότε Χριστιανών τηρουμένην στάσιν εις το ζήτημα της μη παροχής των στρατιωτικών των υπηρεσιών εις την … Πολιτείαν. Οι Χριστιανοί εκείνοι … ηρνούντο απολύτως να μετάσχουν εις … πολέμους … δια το ότι θα ευρίσκοντο εις την αδήριτον ανάγκην να παραβιάσουν την εντολήν του Θεού “ου φονεύσεις” της άνευ όρων αγάπης.